سجاد انتشاری؛ دانشجوی‌برتر دانشگاه صنعتی اصفهان در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان، با اشاره به تعریف نخبگی در سند راهبردی کشور در امور نخبگان، گفت: اثرگذاری و کارآمدی در جامعه تخصصی و حضور در چرخۀ خدمت‌رسانی به جامعه مهمترین ویژگی افراد نخبه است.
وی افزود: عملکرد مستعدان‌برتر نیز باید به سمت اثرگذاری در جامعه سوق داده شود. به عبارت دیگر دانشجوی‌برتر نیز باید در سطح خود در جامعه تخصصی اثرگذار باشد و این اثرگذاری را در رساله‌های دکتری و یا پایان‌نامه‌های ارشد به بروز برساند و موضوعاتی را انتخاب کند که در بهبود کیفیت زندگی جامعه بومی اثرگذار است.
انتشاری با بیان اینکه نخبه به جامعه بومی خود بدهکار است، اظهار داشت: ارائه تسهیلات توسط بنیاد ملی نخبگان باید در جهت بکارگیری توان مستعدان‌برتر صورت بگیرد. به عبارت دیگر همانگونه که رهبری و رئیس بنیاد ملی نخبگان بارهاوبارها بیان کردند، مسیر هدایتی باید به سمت حضور فعال مستعدان‌برتر در جامعه و مسؤولیت‌پذیری آنان باشد.
انتشاری با اشاره به اینکه حوزه پژوهش در جامعه علمی و دانشگاهی مورد غفلت قرار دارد، ادامه داد: متأسفانه در هر دو بخش تحقیقات بنیادین و کاربردی عملکرد مناسبی صورت نگرفته است بنابراین در حوزه مرزدانش بسیاری از مقالات علمی کشور از ارجاع بالا برخوردار نیستند و در بخش کاربردی نیز، در بسیاری موارد موضوعات با نیازها و واقعیت‌های جامعه خاصه صنعت همخوانی ندارد.
دانشجوی‌برتر دانشگاه صنعتی اصفهان برقراری ارتباط نظام‌مند با صنعت را یکی از بهترین راه‌ها برای اثرگذاری جامعه مستعدان‌برتر خاصه دانش‌آموختگان در جامعه دانست و اظهار داشت: در این بین مشکلات بسیاری وجود دارد که برخی از آنها به سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری‌های نادرست مرتبط و برخی به نگرش دانشگاهیان اعم از اساتید و دانشجویان مربوط است.
وی تصریح کرد: مقررات و آئین‌نامه‌های موجود خاصه در نظام ارزشیابی اعضای هیئت‌علمی اساتید را به سمت مقاله‌محوری سوق می‌دهد چراکه از سویی نسبت به پروژه کاربردی انرژی کمتری می‌گیرد و از سوی دیگر نیز می‌توان از حضور دانشجو تحصیلات‌تکمیلی نیز استفاده کرد.
انتشاری ادامه داد: اقتصاد سیستم آموزش عالی نیز یکی از موانع بزرگ بر سر راه تحقیق و پژوهش کاربردی است. دانشگاه باید بتواند هزینه‌های جاری و حتی بخشی از حقوق نیروی‌انسانی خود را از مسیر انجام فعالیت‌های کاربردی تأمین کند و باید برای این کار اعضای هیئت‌علمی خود را به سمت اجرای پروژه‌های مشترک با صاحبان صنایع متمایل کند.
دانشجوی‌برتر دکتری مهندسی‌عمران ادامه داد: ساختار دانشگاه نیز با انجام پروژه کاربردی مطابقت ندارد و نمی‌تواند بستر لازم برای این قبیل اقدامات را فراهم کند. به‌عنوان نمونه دانشگاه نمی‌تواند پروژه درون‌زا تعریف کند و براساس واقعیت‌های جامعه بومی، برنامه‌ای بلندمدت برای حصول دانش‌فنی کالایی خاص طراحی و اجرا کند تا جایی‌که تمام پروژه‌های کاربردی دانشگاه، پروژه‌هایی هستند که از بیرون تعریف می‌شوند و دانشگاه قدرت و شرایط تعریف پروژه ندارد.
وی عدم‌مهارت در کارِگروهی را دیگر مشکل جامعه علمی برای انجام پروژه‌های کاربردی دانست و گفت: جامعه دانشگاهی هنوز به مرحله‌ای نرسیده است که کارگروهی را یک التزام و ضرورت برای انجام بهینه تحقیق و پژوهش بداند. از سوی دیگر در انتقال داده نیز صداقت کافی وجود ندارد چراکه نظام ارتباطی صحیح بین دانشگاهیان، به‌درستی شکل نگرفته است.
دانشجوی‌برتر دانشگاه صنعتی اصفهان در پایان گفت: بنیاد ملی نخبگان می‌تواند با لحاظ امتیازات بیشتر به فعالیت‌های گروهی و یا اختصاص تسهیلاتی برای موضوعات کاربردی، زمینه‌ساز حرکت مستعدان‌برتر به سمت مباحث اصلی باشد؛ البته در این بین حضور اساتیدی که در عرصۀ شرکت‌های دانش‌بنیان فعال هستند می‌تواند تسهیلگر مسیر باشد.