امیرعلی عموزاده؛ مدرس دانشگاه و عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان سمنان در گفتوگو با پایگاه اطلاعرسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم توسعۀ کارِ گروهی در شاخههای مختلف علم، گفت: هر دو بخش تکنولوژی و ایدئولوژیکی برای رسیدن به دستاوردهای مطلوب نیازمند کارِ تیمی است.
وی افزود: روزمرگی که امروز جامعۀ علمی کشور به آن دچار شده بود نتیجۀ کاری فردی و تأکید بر یک تخصص و مهارت خاص بود در چنین فضایی ایدههای مطرحشده قابلیت تجاریسازی و تبدیل به فناوری را ندارند.
عموزاده با بیان اینکه آموزش تنها زمانی سودمند است که منجر به رفتار شود، ادامه داد: شاید در سدههای گذشته افرادی مانند ابنسینا میتوانستند به دلیل علم و دانش خود بر بسیاری از علوم مسلط باشند و اثرگذاری بالایی داشته باشند اما امروزه نه تنها شاخههای علوم از یکدیگر جدا شدهاند بلکه هر شاخه نیز به تخصصهای متعدد و متنوعی تقسیمشده است. این مهم یعنی مسائل و چالشها و مشکلاتی که جوامع بشری با آن درگیر هستند چند بُعدیاند و برای حل آنان نیز باید نگاه همهجانبه و چندبُعدی داشت.
عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان سمنان تصریح کرد: نگاه چند بُعدی تنها زمانی حاکم میشود که چند تخصص و مهارت مرتبط و متنوع در قالب یک گروه تجمیع شوند چراکه در دنیای امروز و با پیشرفت علم و فناوری، یک نفر نمیتواند به همۀ علوم و مهارتها مسلط باشد.
وی بیان داشت: متأسفانه فاصلۀ بین آموزش و رفتار بسیار زیاد است؛ به بیان دیگر، آنچه آموخته میشود در عرصههای واقعی قابلیت عملیاتیشده و اجراییشدن ندارد. به همین دلیل در بسیاری موارد علیرغم تولید علم، فناوری حاصل نمیشود.
عموزاده با اشاره به لزوم فرهنگسازی برای گسترش کارِ گروهی، تأکید کرد: فرهنگ بدون علم و فلسفه ابتر است؛ بنابراین بدون پشتوانۀ علمی و اندیشهای نمیتوان کارِ فرهنگی انجام داد حتی اگر توان اجرایی بالا باشد. از سوی دیگر، افرادی که در عرصههای فرهنگی اندیشمند و صاحب ایده هستند، در بُعد اجرایی عملکرد مناسبی ندارند؛ بنابراین خودِ فرهنگسازی نیز نیازمند کارِ گروهی است.
عضو شورای علمی بنیاد نخبگان استان سمنان با بیان اینکه در کشور مشکل ایده وجود ندارد، خاطرنشان کرد: یک انیمیشن، فروشی معادل نصف درآمد نفتی کشوری مانند ایران را دارد. در داخل نیز توان فنی و حتی سختافزاری ساخت انیمیشن وجود دارد اما به دلیل فقدانکارِ گروهی تخصصی، آثاری با این کیفیت ساخته و تولید نمیشوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: کارِ گروهی یک پیشنهاد برای پیشرفت نیست بلکه یک الزام است. باید گروههایی تشکیل شوند که به جای وابستگی به فرد، به توان جمعی وابسته باشند.