بهلول علیجانی؛ عضو هیئتعلمی دانشگاه خوارزمی در گفتوگو با پایگاه اطلاعرسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم نهادینهشدن فرهنگ کارِ گروهی، گفت: کارِ گروهی در همۀ بخشها، از واجبات پیشرفت و ترقی اجتماع است.
وی با اشاره به اثرگذاری مثبت کارِ گروهی در رفتار اجتماعی جامعه، افزود: متأسفانه در همۀ بخشهای جامعه کاستی و ضعف فرهنگی در کار گروهی به چشم میخورد بهطوری که میتوان گفت جامعه کارِ تیمی را بلد نیست! عرصۀ ورزش و موفقیت در ورزشهای فردی مؤکد این ادعا است.
علیجانی ادامه داد: گرچه در برخی موارد، نتایج خوبی در تحقیقات فردی حاصل میشود اما این نتایج به دلیل تکبعدی بودن غالباً کارآیی لازم در جامعه را ندارند چون یک فرد با تخصص محدود نمیتواند محصولی تولید کند که همۀ ابعاد آن بر پایۀ علم استوار باشد.
وی با اشاره به تعریف تحقیق، یادآور شد: تحقیق انجام فعالیت علمی و پژوهشی نظاممند در قالب یک گروه و برای رسیدن به هدفی مشخص است؛ بنابراین تحقیق ذاتاً فعالیتی گروهی و دنبالهدار است که به تکمیل نیاز دارد.
عضو هیئتعلمی دانشگاه خوارزمی تصریح کرد: یک فرد نمیتواند در همۀ زمینهها متخصص باشد بنابراین برای انجام پروژههای تحقیقاتی نیاز است زمینه برای حضور تخصصهای متنوع و مرتبط فراهم شود تا تجمیع پتانسیل و اندیشههای آنان بتواند نتیجهای کارآ و باکیفیت برای جامعه حاصل کند.
این متخصص جغرافیا اظهار داشت: سیاستگذاری برای ترویج و رونق کاری گروهی باید بهصورت تشویق باشد و نه اجبار؛ افزایش نمرۀ مقالات و دیگر فعالیتهای گروهی در آئیننامه ارتقاء یکی از این عوامل مهم است.
علیجانی منفعتطلبی را یکی از دستاندازهای بزرگ گروههای تحقیقاتی دانست و گفت: منفعتطلبی برخی از افراد مانع از پیشرفت کار گروهی می شود. این قبیل مشکلات را نمیتوان با قانون و بخشنامه حل کرد بلکه نیازمند اقدامات فرهنگی مناسب است.
وی تعریف پروژه مشترک بین دانشگاه و سازمانها را یکی دیگر از عوامل رونق پژوهش کاربردی دانست و ادامه داد: میتوان بودجۀ پژوهشی سازمانها و نهادها را با تعریف پروژه مشترک بر اساس نیازهای آنها، به دانشگاه و گروههای پژوهشی تزریق کرد.
عضو هیئتعلمی دانشگاه خوارزمی در ادامه حمایت از گروههای پژوهشی را یکی از ملزومات نهادینهشدن آنها در جامعل علمی کشور برشمرد و گفت: حمایت از محققان در قابل گروه باید به صورت یک فرهنگ ترویج شده و جایگزین حمایتهای فردی شود.
علیجانی تأکید کرد: حمایت باید به صورت مستمر و تحت نظارت دقیق انجام شود چراکه فعالیت تحقیقاتی زودبازده نیست و ممکن است نتایج یک فعالیت تحقیقاتی، بعد از دوران مدیریت مسؤولان کنونی حاصل شود. بههمین دلیل حمایت و اعطای تسهیلات تشویقی نیازمند نگاه و فرهنگ جدیدی است.