لائی؛ برگزیده جشنواره «رویش» گفت: نقطه هدف هر اختراعی باید رفع نیاز جامعه باشد و این همان سیاست صحیحی است که بنیاد ملی نخبگان در سال‌های اخیر پیش گرفته است.
قنبر لائی؛ مخترع برگزیده جشنواره رویش و دانشجوی دکتری بیومتری در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با اشاره به لزوم تبدیل شدن علم به محصول، گفت: صرف تولید مقاله نمی‌تواند به پیشرفت کشور کمکی کند.
وی افزود: برای حرکت به سمت فعالیت علمی کاربردی، گام اول نیازسنجی است. تا زمانی که فرد شناخت صحیحی از نیازهای بازارمصرف جامعه نداشته باشد نمی‌تواند علم خود را به محصول و یا خدمتی کاربردی تبدیل کند.
لائی اضافه کرد: انجام تحقیق و پژوهش کاربردی همیشه به امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خاصی نیاز ندارد. در برخی رشته‌ها تنها نیاز فرد محقق، مخترع و پژوهشگر یک رایانه و یک خط اینترنت پرسرعت است. گرچه در برخی رشته‌ها نیز بنا به ضرورت و نوع فعالیت وجود آزمایشگاه مجهز یک ضرورت است.
مخترع برگزیده جشنواره رویش با اشاره به لزوم نهادینه‌شدن نگاه کیفی به حوزه اختراعات، اظهار داشت: متاسفانه برخی از افراد تنها با انگیزه گرفتن تسهیلات و یا افزایش حقوق و مواردی از این قبیل به سمت حوزه اختراعات گرایش پیدا می‌کنند و با استفاده از سیاست‌های کمّی حاکم بر نظام‌های ارزیابی خود را به عنوان مخترع مطرح می‌کنند. این در حالی‌است که تعداد اختراع، تنها در آمار و ارقام مفید است.
دانشجوی دانشگاه علوم‌تحقیقات با مثبت‌ارزیابی‌کردن اقدامات انجام شده در بنیادملی نخبگان، تصریح کرد: از هر 100 اختراع کمتر از 3 اختراع به مرحله تولید و سوددهی می‌رسند و این یعنی هر اختراعی ارزشمند نیست. به عبارت دیگر نقطه هدف هر اختراعی علاوه بر رفع نیاز از جامعه، کسب درآمد فردی است. اختراعی که نتواند به حصول ثروت بیانجامد و مخترع را به لحاظ مالی تأمین کند، اختراع موفقی محسوب نمی‌شود و این همان سیاست صحیحی است که بنیاد ملی نخبگان در سال‌های اخیر پیش گرفته است.
لائی در پایان به لزوم بازاریابی اشاره کرد و گفت: معمولاً مخترعان به دلایل مختلف نمی‌توانند در بازار رقابت موفق شوند. به همین دلیل حمایت از کالا و یا خدمت در مرحله عرضه، بسیار مهم است. از سوی دیگر این حمایت سبب رونق فضای اشتغال می‌شود و در چرخه اقتصاد دانش‌بنیان نیز بی‌تاثیر نیست.