یوسف‌ثانی؛ دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه نباید حمایت به‌گونه‌ای باشد که در اجتماعات نخبگانی حس طلبکاری به وجود آید، گفت: مستعدبرتر قرار است فرداروز آینده کشور را بسازد به همین دلیل باید از امروز احساس تعهد و مسؤلیت در او ایجاد شود.
سید عبدالمجید یوسف‌ثانی؛ دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان، واگذاری شناسایی مستعدان‌برتر به دانشگاه را مثبت ارزیابی کرد و گفت: نظارت مداوم بنیاد بر عملکرد دانشگاه‌ها می‌تواند نقش مؤثری در تسهیل و تسریع بیشتر روند داشته باشد.
مستعدبرتر دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به سعه دایره نخبگانی در آیین‌نامه‌های بنیاد گفت: گرچه عموماً مستعدان‌برتر به دانشگاه‌های بزرگ و مادر می‌روند اما ممکن است فرد شاخص و شایسته‌ای (به هر دلیلی) نتواند در کنکورهای سراسری به موفقیت دست یابد. خروج از دایره نخبگانی و مسدود کردن راه ورود این فرد به دایره مذکور عدالت نیست. به همین دلیل عطف نگاه بنیاد ملی نخبگان در دور جدید به فعالیت‌های نخبگانی افراد به جای رتبه‌بندی دانشگاه قابل تقدیر است.
وی با بیان اینکه پرهیز آیین‌نامه‌های جدید از پرداخت پول بی‌تکلف اقدامی درخور توجه است، اظهار داشت: به شخصه از تسهیل آموزش‌یاری استفاده کردم و علاوه بر ره‌آورد مالی، کمک شایانی نیز برای توان آموزشی من محسوب می‌شود. اینکه مستعدبرتر تنها در قبال فعالیت نخبگانی در دانشگاه بتواند از اعتبار مالی بهره‌مند شود هم سبب ایجاد حس مسؤلیت در فرد می‌شود و هم حس تعهد را در وی بارورتر می‌کند.
یوسف‌ثانی ادامه داد: مستعدبرتر قرار است فرداروز آینده کشور را بسازد به همین دلیل باید از امروز احساس تعهد و مسؤلیت در او ایجاد شود. نباید عملکرد به صورتی باشد که انتظارات جامعه نخبگانی از حد معمول خارج شود و نوعی حس طلبکاری ایجاد شود. از سوی دیگر قطعاً این افراد به دلیل شرایط ویژه، به حمایت‌های ویژه‌ای نیز نیازمندند که نهادی مانند بنیاد ملی نخبگان باید در این حوزه نقش خود را به خوبی ایفا کند.
دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک در پایان تسهیل فعالیت‌های پژوهشی را مهمترین نیاز مستعدان‌برتر در دوره دکتری دانست و تصریح کرد: نمی‌توان و نباید حمایت را تنها در قالب مسائل مالی خلاصه کرد. خاصه در مقطع دکتری فرد بیش از هر چیز به فراهم‌شدن بستر مناسب برای تحقیق و پژوهش نیاز دارد که یکی از ابزارهای مهم آن تجهیز دستگاهی است. البته نیازی نیست همه دانشگاه‌ها به همه دستگاه‌های مورد نیاز مجهز باشند بلکه گسترش تعامل بین دانشگاه‌ها می‌تواند داشته‌ها و ظرفیت‌های پژوهشی کشور را یک‌کاسه و در اختیار همه دانشجویان و محققان قرار دهد.